O Γυρολόγος (πραματευτής)
Γυρολόγοι ή πραματευτάδες ονομάζονταν οι πλανόδιοι έμποροι που περιφέρονταν και πουλούσαν διάφορα είδη (τρόφιμα, ψιλικά, βιοτεχνικά προϊόντα) που δεν ήταν (συνήθως) διαθέσιμα στους τόπους που επισκέπτονταν (χωριά, κωμοπόλεις ή συνοικίες). Ήταν μια δουλειά δύσκολη, με αντίξοες συνθήκες, αφού πολλές φορές έλειπαν ακόμη και δυο ή τρεις μήνες από τα σπίτια τους. Γυρνούσαν σε ολόκληρη την περιοχή είτε περπατώντας με το εμπόρευμα στο ώμο, είτε φορτώνοντας το εμπόρευμά τους στα γαϊδούρια, ενώ στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα άρχισαν να χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο. Υπάρχουν μέχρι και σήμερα κάποιοι πλανόδιοι έμποροι οι οποίοι έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές. Μπορεί κανείς να τους συναντήσει στο γήπεδο πουλώντας ξηρούς καρπούς και αναψυκτικά κυρίως σε ποδοσφαιρικούς αγώνες. Όμως με η πρόοδος της τεχνολογίας και η αλλαγή των βασικών αναγκών μετέτρεψαν το επάγγελμα αυτό σε ανάμνηση του παρελθόντος…
Ο Λούστρος
Η ονομασία αυτού του επαγγέλματος προέρχεται από τη λέξη λούστρο που σημαίνει γυαλιστερή επιφάνεια .Παλαιότερα που οι δρόμοι ήταν χωμάτινοι τα παπούτσια λερώνονταν πολύ εύκολα. Τότε λοιπόν γνώρισε μεγάλη άνθηση αυτό το επάγγελμα που ασκούνταν κυρίως από παιδιά νεαρής ηλικίας. Η διαδικασία που ακολουθούσαν ήταν η ακόλουθη: πρώτα καθάριζαν τα παπούτσια του πελάτη από τις λάσπες, τα έβαφαν και τέλος τα γυάλιζαν. Κύρια στέκια των λούστρων ήταν τα καφενεία, οι πλατείες, τα πανεπιστήμια κτλ. Κύριος εξοπλισμός τους ήταν ένα ξύλινο ή μεταλλικό κασελάκι που στις πλαϊνές του θήκες είχε διάφορες βούρτσες και γυαλιστικά που χρειαζόταν ο λούστρος. Σήμερα δεν βλέπουμε τον λούστρο γιατί δεν τον χρειαζόμαστε πλέον. Άλλωστε τα παπούτσια μας δεν σκονίζονται τόσο πολύ, γιατί οι δρόμοι είναι ασφαλτοστρωμένοι. Σήμερα πλέον υπάρχουν ελάχιστοι και αυτό γιατί το επάγγελμα εξαφανίσθηκε, όχι μόνο γιατί δεν είχε λεφτά, αλλά επειδή κατάντησε υποτιμητικό.
Παλιότερα που ο κόσμος περπατούσε σε χωμάτινους δρόμους, τα παπούτσια σκονίζονταν ή λασπώνονταν εύκολα. Τότε γνώρισε άνθηση και το επάγγελμα του λουστραδόρου. Αυτός με ένα κασελάκι μπροστά του, αληθινό κομψοτέχνημα, και γύρω του να κρέμονται οι βούρτσες και τα βερνίκια με τα διάφορα χρώματα, καθόταν σε ένα χαμηλό σκαμνάκι, στην αρχή της πλατείας, περιμένοντας υπομονετικά. Για να προσελκύσει τους πελάτες γινόταν ταχυδακτυλουργός ή χτύπαγε ρυθμικά το κασελάκι, Ο πελάτης πλησίαζε κι άπλωνε, όπως ήταν όρθιος, πρώτα το δεξί πόδι Πάνω στην ειδική μεταλλική θέση της κασέλας κι έπειτα το άλλο. Έτσι άρχισε η «ιεροτελεστία» του βαψίματος…
Ο Παγωτατζής
Το θερμό ελληνικό καλοκαίρι είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με το παγωτό καθώς μικροί και μεγάλοι, όλες τις ώρες της ημέρας αναζητούν τη δροσιά του .Το παραδοσιακό ξυλάκι με γεύση βανίλιας ή το παγωτό χωνάκι, είναι στην ανάμνηση όλων των ανθρώπων που στην παιδική ηλικία τα γεύτηκαν και τα απόλαυσαν με ανεμελιά. Ο παγωτατζής με το άσπρο καπελάκι και την άσπρη ποδιά του ήταν γραφικός, ευχάριστος, και ο πιο αγαπημένος πλανόδιος μικροπωλητής για τα παιδιά. Με το τρίτροχο ποδήλατο ή το μηχανοκίνητο καροτσάκι έκανε την εμφάνισή του στα συνηθισμένα στέκια, και διαλαλούσε το παγωτό του, στα δημοτικά σχολεία, στις εκκλησίες τις Κυριακές και τις γιορτές, στα πανηγύρια, στις πλατείες, στα παζάρια, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες και όπου αλλού σύχναζε πολύς κόσμος.
Την πρώτη εμφάνισή του την έκανε περίπου την Άνοιξη, τις μέρες του Πάσχα και σταματούσε το φθινόπωρο με την εμφάνιση των καστανάδων, αν και οι περισσότεροι από αυτούς ήταν οι ίδιοι, διότι έκαναν παράλληλα και δεύτερο εποχιακό επάγγελμα.
Το παγωτό παλαιότερα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Τους καλοκαιρινούς μήνες ήταν αρκετά δύσκολο να εξασφαλίσει ο παγωτατζής την μη τεχνητή ,όπως σήμερα, ψύξη του παγωτού αφού η διαδικασία ήταν η εξής: Μέσα στον μεταλλικό κάδο έβαζε το γάλα, το σαλέπι, το σιμιγδάλι, τη ζάχαρη, τα αυγά, τη βανίλια κλπ. Σκέπαζε τον κάδο και άρχιζε να τον περιστρέφει μέχρι να πήξει το παγωτό. Στη συνέχεια το πάγωνε και ξεκινούσε με το καροτσάκι του για το μεροκάματο. Σήμερα το τυποποιημένο παγωτό έχει κυριαρχήσει στην αγορά, ο πλανόδιος πωλητής δεν γυρίζει πια στις γειτονιές και το παραδοσιακό Πολίτικο καϊμάκι ανήκει μάλλον στο παρελθόν. Συνέχεια στη 4η σελίδα (κάντε κλικ ΕΔΩ).
